Polskie miasta czeka fala projektów modernizujących rozwiązania transportowe

Plany zrównoważonej mobilności miejskiej (ang. SUMP - Sustainable Urban Mobility Plan) to strategiczne dokumenty przygotowywane przez miasta w celu usprawnienia przyjętych w nich rozwiązań transportowych. Zawierają one szczegółowe wytyczne określające docelową strukturę transportu w mieście i jego najbliższych okolicach tak, by jak najlepiej odpowiedzieć na faktyczne potrzeby mieszkańców.

Z punktu widzenia władz lokalnych, uchwalenie planu miejskiej mobilności stanowi warunek konieczny do uzyskania dofinansowania inwestycji infrastrukturalnych ze środków Unii Europejskiej. Z tą motywacją, większość spośród dużych polskich miast uchwaliło takie plany w ostatnich latach. Wśród nich są takie ośrodki, jak Warszawa, Kraków, Poznań czy Wrocław, ale też Miejski Obszar Funkcjonalny Torunia, obejmujący 36 sąsiednich gmin.

Przemysław Panek, który z ramienia Multiconsult Polska odpowiadał za przygotowanie toruńskiego planu mobilności wskazuje, że polskie miasta stoją obecnie przed nowym wyzwaniem wprowadzenia w życie opisanych w planach rozwiązań.

– Duże miasta w zdecydowanej większości mają już gotowe plany mobilności, jednak nie rozwiązuje to problemu wykluczenia transportowego. W kolejnym kroku niezbędne będą działania zmierzające do wdrożenia zaplanowanych rozwiązań. Potrzeba dalszych prac analitycznych w ramach gotowych już planów, aby wskazać kierunki rozwoju w skali lokalnej tj. obciążenie lokalnych dróg, transportu zbiorowego, rowerowego i pieszego. Podobne analizy wykonujemy dziś dla budowanych dróg szybkiego ruchu – tłumaczy Przemysław Panek, ekspert ds. planowania transportu w Multiconsult Polska.

Analizy przepustowości i natężenia ruchu standardowo wykonywane są dla powstających autostrad, jednak w miastach bywają bardziej złożone. Trzeba w nich brać pod uwagę nie tylko ruch samochodów osobowych, czy ciężarowych, ale również transport zbiorowy i coraz częściej również takie aspekty, jak przepustowość ścieżek rowerowych czy węzłów przesiadkowych, w tym aspekty dotyczące ruchu pieszego. W największych miastach mamy już bowiem do czynienia z przypadkami korków rowerowych czy ograniczonej przepustowości przejść podziemnych, która w godzinach szczytu może znacząco wydłużyć czas podróży. Prawidłowe planowanie węzłów przesiadkowych jest jednym z kluczowych elementów kształtujących podział zadań przewozowych. Niestety w naszych miastach wciąż można znaleźć wiele przykładów błędnie zaprojektowanej przestrzeni publicznej, która zniechęca lub nawet uniemożliwia korzystanie z transportu publicznego.

Co istotne również dla władz samorządowych, podczas realizacji planów zrównoważonej mobilności miejskiej prowadzone są badania opinii mieszkańców na temat funkcjonowania systemu komunikacji zbiorowej na danym terenie. Lokalne władze, dzięki analizie oczekiwań, mogą wprowadzać rozwiązania, których mieszkańcy faktycznie oczekują.

Realizacja założeń planów zrównoważonej mobilności miejskiej wraz z funduszami wspomagającymi budżety inwestycyjne jednostek samorządowych mogą stanowić istotny impuls rozwojowy dla polskich miast.