Rosja: Władywostok już wkrótce stanie się chińskim portem tranzytowym

Północno-wschodnia część Chin kontynentalnych, którą tworzą prowincje Heilongjiang i Jilin, a także część regionu autonomicznego Mongolia Wewnętrzna, nie posiada dostępu do morza. Tylko wspomniane prowincje zamieszkuje ok. 73,5 mln mieszkańców, a całą Mongolię Wewnętrzną zamieszkuje ok. 24 mln osób (dane za 2020 rok). Rejon ten od strony zachodniej graniczy z Mongolią, zaś od wschodu z Koreą Północną. Jednak najdłuższa część granicy rzeczonego obszaru dzieli Państwo Środka i Federację Rosyjską.

Chiński Generalny Urząd Celny wskazał port morski we Władywostoku nad Oceanem Spokojnym jako komponent systemu krajowego tranzytu towarów. Już 1 czerwca bieżącego roku planowane jest zawinięcie pierwszego chińskiego statku obsługującego ruch tranzytowy. Tym samym po 163 latach Chiny północno-wschodnie odzyskają, wprawdzie pośrednio, dostęp do morza. Dotychczas przedsiębiorstwa w prowincjach Heilongjiang i Jilin korzystały z portów morskich Yingkou i Dalian w prowincji Liaoning za pośrednictwem transportu lądowego, a tym samym dopiero stamtąd ładunki w ramach krajowego tranzytu były przewożone drogą morską, na przykład do największych chińskich portów morskich w Xiamen, czy Kantonie.

Co zasługuje na podkreślenie, Władywostok już kiedyś stanowił integralną część chińskiego terytorium (pod nazwą Haishenwai), jednak został przekazany ówczesnemu Imperium Rosyjskiego podczas rządów dynastii Qing w 1860 roku na mocy traktatu pekińskiego. Dziś Władywostok ma strategiczne znaczenie dla Federacji Rosyjskiej. Choć znajdujący się w nim terminal kontenerowy z przeładunkami na poziomie 1 mln TEU należałoby porównać z podobnym obiektem w Gdyni, jest to jednocześnie lokalizacja portu wojennego w ramach Floty Oceanu Spokojnego wraz z dowództwem całego związku taktycznego.

Choć nie sposób nie zauważyć dalekosiężnych konsekwencji politycznych (a nawet geostrategicznych) wynikających z podjęcia tej decyzji, ma ona także wymiar stricte biznesowy. Uruchomienie nowego połączenia umożliwi skrócenie trasy z blisko 1000 do ok. 200 kilometrów, co przełoży się na zmniejszenie czasów przejazdu, ograniczenie kosztów transportu, czy wreszcie redukcję generowanego śladu węglowego. Spodziewane jest także zwiększenie konkurencyjności ośrodków przemysłowych w prowincjach Heilongjiang i Jilin, a tym samym wzmocnienie siły gospodarczej tych regionów, w których przedsiębiorstwa znacząco zyskają na znaczeniu w łańcuchach dostaw.

Chińska żegluga tranzytowa we Władywostoku wpisuje się w szerszy proces pogłębienia więzi między Rosją a Chinami, przy czym to Chiny są w tym zakresie partnerem dominującym. Rosyjska agencja prasowa TASS poinformowała także niedawno, że premier Michaił Miszustin zatwierdził międzyrządowe porozumienie dotyczące rozwoju eksportu gazu ziemnego do Chin za pośrednictwem rurociągu, który kończy się właśnie we Władywostoku. Wydaje się, że z racji częściowej izolacji Rosji na arenie międzynarodowej nie można wykluczyć pewnej formy wasalizacji tego państwa wobec Chin. Większość inicjatyw dotyczących rozwoju współpracy gospodarczej jest bowiem podejmowana przez władze Federacji Rosyjskiej. Co ciekawe, od lutego, na mocy rozporządzenia wydanego pod auspicjami chińskiego Ministerstwa Zasobów Naturalnych, na publikowanych w Państwie Środka mapach konieczne jest uwzględnianie dawnych chińskich nazw miast wzdłuż granicy rosyjsko-chińskiej.