Gazoport w Świnoujściu: Pozostały najważniejsze prace rozruchowe

– Kończymy fazę budowlaną i przechodzimy do fazy rozruchowej. Zakładamy, że koniec fazy budowlanej nastąpi na przełomie 2014 i 2015 roku, tak żeby w kolejnych miesiącach przejść przez rozruchy i by terminal był gotowy do odbioru komercyjnych dostaw już w 2015 roku – mówi Maciej Mazur, rzecznik prasowy inwestora, spółki Polskie LNG.

Do ukończenia prac brakuje już niewiele, kilka procent, choć jak podkreśla Mazur, to kluczowe elementy, m.in. próby rozruchowe na różnych surowcach, od azotu po LNG. – To jest operacja, która jest podzielona na 650 mniejszych systemów i podsystemów. Każdy z nich musi się zakończyć, by mógł się rozpocząć kolejny. Stąd 8 proc. rzeczywiście może trwać, ale dla nas najważniejszy nie jest czas, lecz jakość i bezpieczeństwo tej inwestycji, bo ona ma służyć Polsce przez kolejnych 40-50 lat – podkreśla Mazur.

Mimo problemów z wykonawcą, który w połowie lipca br. zażądał podpisania aneksu do umowy z inwestorem, rzecznik spółki Polskie LNG nie spodziewa się, aby inwestycja miała zostać opóźniona lub by jej koszt okazały się wyższe niż planowano. Budowa terminalu wyniesie 3 mld zł, z czego 2,4 mld zł to kontrakt z konsorcjum na czele z włoską firmą Saipem.

– Terminale LNG jako inwestycje skomplikowane i złożone narażone są na wiele perturbacji. We Francji podobna inwestycja została oddana 36 miesięcy po terminie, we Włoszech – 27, w Wielkiej Brytanii – kilkanaście miesięcy. To naturalne, że wykonawca składa roszczenia. Nie ma jednak zagrożenia, że zejdzie z budowy. Naszym wspólnym celem jest zbudować ten terminal tak, by był jak najwyższej jakości, i nie otrzymujemy żadnych sygnałów, by było to w jakikolwiek sposób zagrożone – mówi Maciej Mazur.

Zgodnie z planem dwa zbiorniki terminalu będą mógł przyjmować rocznie do 5 mld metrów sześciennych gazu. Rozważana jest budowa trzeciego zbiornika i powiększenie tzw. mocy regazyfikacyjnej terminalu do 7,5 mld metrów sześciennych. – Obecnie trwają analizy – mówi rzecznik spółki Polskie LNG. – Rozwój rynku LNG na świecie, a w szczególności w basenie Morza Bałtyckiego, wskazuje, że taka rozbudowa byłaby zasadna. Terminal mógłby wyjść naprzeciw oczekiwaniom armatorów statkowych, którzy muszą przerzucić się z mazutu na paliwo mniej kaloryczne, takie jak LNG. Rozważamy również budowę dodatkowego stanowiska statkowego.

Ewentualną rozbudowę, jak podkreśla rzecznik, będzie można prowadzić niezależnie od stopnia ukończenia podstawowej inwestycji i eksploatacji dwóch pierwszych zbiorników. Decyzja w tej sprawie ma zostać podjęta na przełomie 2014 i 2015 roku.

Obecnie, jak informuje Maciej Mazur, na budowie gazoportu przeprowadzana jest próba wodna. Do pierwszego zbiornika, w którym będzie przechowywany skroplony gaz, wtłaczana jest woda morska. Celem jest sprawdzenie wytrzymałości i weryfikacja sposobu osiadania instalacji.

– Wtłaczamy 100 tys. metrów sześciennych, czyli 100 mln litrów wody morskiej – tłumaczy Mazur. – To jest obciążenie, któremu będzie poddany docelowo zbiornik wypełniony 160 tys. metrów sześciennych LNG. To gigantyczna waga. Tyle waży tysiąc samolotów Dreamliner. Zbiornik musi osiadać w normach: nie może ani za mało, ani za dużo. Próby na pierwszym zbiorniku wypadły bardzo pozytywnie.

Jeśli chodzi o fazę budowlaną to pozostały jeszcze prace wykończeniowe oraz sprawdzenie, czy cała instalacja funkcjonuje bez zarzutu i zgodnie z założeniami. Obecnie na budowie pracuje około 1,5 tys. osób. Prace są prowadzone na wszystkich obszarach terminalu – zarówno w części morskiej, jak i lądowej.

Według Ministerstwa Gospodarki zużycie gazu ziemnego w Polsce wyniosło w ub. roku blisko 16 mld metrów sześciennych. Z tej ilości w ramach kontraktu jamalskiego z Federacji Rosyjskiej sprowadzono ok. 9 mld (ok. 56 proc. zużycia i 77 proc. dostaw z zagranicy). Bilans Polski uzupełniany jest krajowym wydobyciem. W ub. roku do systemu trafiło ok. 4,3 mld metrów sześciennych pochodzącego ze złóż na terenie Polski surowca. Terminal do odbioru gazu LNG w Świnoujściu ma być istotnym elementem bezpieczeństwa energetycznego kraju w kontekście dywersyfikacji dostaw.