Kiedy w roku 2016 w Lidzbarku Warmińskim otwarto pierwszą świecącą drogę rowerową zrobiła ona furorę nie tylko w polskich, ale i światowych mediach. Ostatnio jej nawierzchnia została odświeżona i nadal dobrze służy cyklistom.
Pierwsza w Polsce droga rowerowa, która nocą oddaje nagromadzone światło słoneczne powstała w pobliżu Lidzbarka Warmińskiego, na szlaku prowadzącym nad Jezioro Wielochowskie. Odcinek mierzy tylko kilkaset metrów, ale od razu stał się jedną z atrakcji turystycznych w okolicy. W tym roku jej nawierzchnia została odświeżona – prace wykonał STRABAG wspólnie z laboratorium TPA.
Lidzbark świeci dla rowerzystów
– Materiał, z którego stworzyliśmy ścieżkę rowerową, jest w stanie oddawać światło przez ponad 10 godzin. Oznacza to, że przez całą noc ścieżka emituje energię świetlną i ponownie gromadzi ją następnego dnia. Co ważne, efekt zawdzięczamy wyłącznie właściwościom użytego kruszywa, bez konieczności wspomagania dodatkowymi źródłami energii. Do budowy ścieżki w pobliżu Lidzbarka Warmińskiego wybraliśmy luminofory świecące na niebiesko, aby zachować spójność z mazurskim krajobrazem –
wyjaśniał w dniu otwarcia drogi dr inż. Igor Ruttmar, prezes TPA Sp. z o.o.
Nawierzchnia świecącej ścieżki zawiera tzw. luminofory. To specjalne substancje syntetyczne, które „ładują” się za pomocą światła dziennego, a następnie nocą emitują nagromadzoną energię. W ciągu dnia ścieżka rowerowa jest niebieska. Działanie materiału, z którego powstała ścieżka, związane jest ze zjawiskiem luminescencji. Polega ono na pochłonięciu promieniowania elektromagnetycznego z obszaru widzialnego, ultrafioletu lub podczerwieni. Pochłonięta energia jest następnie emitowana w postaci światła, na ogół o energii mniejszej niż energia światła wzbudzającego.
Nawierzchnie luminescencyjne
Wspomniane laboratorium TPA to podmiot zależny firmy STRABAG, która ciągle oferuje nawierzchnie luminescencyjne. Obecnie stosowne w nich są luminofory, którym wystarcza od ok. 30 do 60 minut działania światła dziennego, aby nawierzchnia oddawała pochłoniętą energię w postaci świecenia do ponad 10 godzin po zmierzchu. Technologia wykorzystuje zjawisko zwane fotoluminescencją. Intensywność i długość świecenia (poświaty) nawierzchni zależy od ilości i jakości zastosowanych luminoforów, intensywności ich naświetlenia, temperatury otoczenia oraz umiejscowienia nawierzchni.
Nawierzchnie tego typu można układać w postaci cienkiego dywanika lub powłoki powierzchniowej na istniejących nawierzchniach takich jak: chodniki, ścieżki rowerowe, drogi, place i parkingi. Właściwości przeciwpoślizgowe powierzchni mogą być kształtowane tak, aby spełniać dowolne wymagania w zależności od miejsca zastosowania.
Nawierzchnie luminescencyjne stosowane są głównie w celu poprawy bezpieczeństwa użytkowników poprzez zwiększenie widoczności nocą. Można je wykorzystać w celu uatrakcyjnienia miejsca zastosowania jako specjalny element architektury krajobrazu. Wykonywane mogą być w różnych kolorach, z których trzy dają najlepsze rezultaty: niebieski, turkusowy, żółto-zielony. Efekt wizualny świecenia można dowolnie aranżować: pokryć powierzchnię jednolicie luminoforami lub wykonywać różne kompozycje, mieszając kolory i frakcje kruszywa, tworząc na ścieżce Drogę Mleczną lub geometryczne kształty. Technologia ta pozwala również na wykonywanie dowolnych logotypów, znaków informacyjnych, pasów na krawędziach i obrzeżach, czy innych elementów bezpieczeństwa.
Nawierzchnie luminescencyjne firmy nadają się do zastosowania w miejscach, w których nie ma możliwości zainstalowania oświetlenia sztucznego lub jego doprowadzenie jest nieekonomiczne. Najlepszy efekt luminescencji nawierzchnia wykazuje w warunkach absolutnej ciemności. Nie zaleca się stosować jej w miejscach intensywnego oświetlenia za pomocą latarni, lamp czy innych źródeł światła.
Zapisz się do newslettera:
