Co z korkami na warszawskim Mokotowie? Spór o Noworacławicką

Budowa ulicy Noworacławickiej na Mokotowie w Warszawie to pomysł, który przewijał się przez dyskusje mieszkańców i władz miasta od wielu lat. Od tego czasu dochodziło do różnych modyfikacji. W 2007 roku Warszawa wydała decyzję o ustaleniu lokalizacji nowej ulicy. 10 lat później wydawało się, że projekt ruszy na dobre, jednak tak się nie stało. Teraz ponownie wraca do dyskusji. Radni dzielnicy zgłosili budowę do budżetu na przyszły rok.

Noworacławicka ma być drogą klasy G, jednojezdniową dwukierunkową o szerokości siedmiu metrów między ulicami Dolną i Jana III Sobieskiego. Zgodnie z projektem, na skrzyżowaniach Sobieskiego z Piaseczyńską i Dolną mają powstać dodatkowe pasy ruchu dla skrętów. Przy trasie pojawić miałyby się również ścieżki rowerowe i chodniki. Noworacławicka wzbudza jednak wiele dyskusji. Dlaczego?

Czy Noworacławicka jest potrzebna?

Część osób uważa, że wybudowanie Noworacławickiej nie ma większego sensu, nawet mimo panujących w okolicy korków. Drogi pomiędzy Górnym a Dolnym Mokotowem w tym rejonie codziennie stoją z uwagi na ogromny ruch, który nie ma gdzie zostać rozładowany, jednak, według tej grupy, ta ulica nie zmieniłaby tej sytuacji.

Projektant drogowy i ekspert Daniel Radomski zauważa jednak, że Noworacławicka znajduje się w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego Warszawy, a „analizy transportowe zlecone przez miasto w 2018 roku potwierdziły zasadność realizacji inwestycji”. Warto przy budowie wziąć jednak pod uwagę Trasę Wschód-Zachód.

– Należy przede wszystkim przeanalizować obecną wydajność i punktualność transportu zbiorowego na linii W-Z w korytarzu zaplanowanej przez laty Racławickiej, oraz w tym kontekście przeanalizować ewentualne zmiany w sieci drogowej. Dodanie drogi niekoniecznie rozwiąże problemy, a może je przesunąć gdzieś indziej - takie przypadki już nieraz miały miejsce w Warszawie – zaleca ekspert.

Sprawy transport publiczny w tym rejonie jest wskazywany od dawna i został potwierdzony przez analizy, które mówią o tym, że w osi ulicy Racławickiej potoki pasażerów dochodzą do czterech tysięcy pasażerów na godzinę.

Co z tunelem pod ulicą Puławską?

Niemal od początku dyskusji o Noworacławickiej, pojawia się pomysł stworzenia tunelu pod ulicą Puławską. W planie z 2006 roku z tunelu jednak zrezygnowano i obecnie nie jest on brany pod uwagę. Daniel Radomski zdaje się popierać to rozwiązanie.

– Wielki tunel pod Puławską miał „jakiś” sens wyłącznie w scenariuszu „budujemy trasę W-Z przez Mokotów i Ochotę, od Grójeckiej przez Wołoską, pod Puławską do Trasy Siekierkowskiej”. Chyba zgodzimy się, że takiej trasy nie chcemy i nie potrzebujemy – napisał w dyskusji na X.

Ekspert ocenia, że jeśli władze miasta przyjęłyby, iż ulica Puławska priorytetowo miałaby wspierać komunikację zbiorową, to ten wariant jest jak najbardziej możliwy, chociaż odbiłoby się to na innych kierowcach. Do dokładnej oceny potrzebne są jednak mikrosymulacje.

Przy okazji projektant zwraca uwagę na inny problem: konieczność uporządkowania, wyprostowania i przedłużenia do Grójeckiej Racławickiej, która kończy się na Mołdawskiej, a samochody jeżdżą po wąskich ulicach Bohdanowicza i Korotyńskiego. Przypomina, że skrzyżowanie z Grójecką jest gotowe, ale trudności związane są z faktem, że w przyszłości, być może, włączy się Trasa Północ-Południe, „co do której miasto by chciało, ale miasta nie stać”.

Szkody dla terenów zielonych?

Sceptycy budowy ulicy Noworacławickiej zwracają również uwagę na ewentualne szkodliwości dla terenów zielonych. W okolicach planowanej drogi funkcjonuje m.in. miejski park czy zieleniec. Jest również Skarpa Warszawska, a także kilkadziesiąt rodzinnych ogródków działkowych. Mieszkańcy napisali nawet petycję w tej sprawie do warszawskich władz.

Daniel Radomski uważa jednak, że protesty w tej sprawie są przesadzone.

– Nie udawajmy, że rozbiórka ogródków działkowych jest szkodą dla terenów zielonych. Droga ma być realizowana na terenie przeznaczonym pod drogę, który czasowo był użytkowany w inny sposób. Wszystkie rezerwy terenowe na drogi w Warszawie są tak użytkowane. Po zmniejszeniu przekroju drogi z 2x2 do jednojezdniowego, w pasie drogowym będzie dużo miejsca na zieleń – wyjaśnia ekspert.