Autostrada Jezior – pierwsza autostrada na świecie

Budowa trasy została zaplanowana w związku z potrzebą połączenia Mediolanu z miejscowościami Como, Varese i rejonem turystycznym w okolicy jezior Como i Maggiore. Dziś składa się oficjalnie z autostrady A8 i A9.

Na pomysł powstania autostrady wpadł inżynier Piero Puricelli. Miała ona być trasą zarezerwowaną dla szybkiego ruchu, na której byłyby pobierane opłaty za przejazd w celu pokrycia kosztów budowy oraz utrzymania. Na tamte czasy był to dość futurystyczny pomysł ze względu na małą ilość samochodów – ich liczba we Włoszech w 1923 roku wynosiła około 84,6 tys.

W 1921 roku Puricelli zebrał niezbędne fundusze i rozpoczął przygotowania do wielkiej drogowej inwestycji. Pomimo opóźnień biurokratycznych i prawnych (konieczne było ponad 3 tys. wywłaszczeń), inżynierowi udało się zakończyć pierwszą autostradę w ciągu 15 miesięcy.

Otwarcie pierwszego odcinka drogi miało miejsce 21 września 1924 roku w Lainate. Realizacja tej inwestycji pochłonęła 90 mln lirów włoskich. Pierwsze obliczenia wykazały, że drogą poruszało się około 1 tys. aut dziennie. Liczba ta podwoiła się do 1938 roku.

Nowa autostrada posiadała po jednym pasie w każdym kierunku i jedną jezdnię o szerokości od 11 do 14 m. Było to wystarczające, aby ruch odbywał się płynnie. Na trasie nie było skrzyżowań, zakręty były przystosowane do dużych prędkości, wybudowano zjazdy i wjazdy na trasę. Do budowy był wykorzystany beton o wysokiej wytrzymałości, a płyty miały od 18 do 20 cm grubości.

Materiały do budowy drogi były transportowane pociągami do stacji, które znajdowały się aktualnie najbliżej budowanego odcinka. Przy budowie autostrady pracowało średnio 400 osób dziennie. Do przygotowywania betonu używane było 5 mikserów Koehring-Paving, a dziennie produkowano 1200 metrów sześciennych konglomeratu. Przerzucono 2 mln metrów sześciennych ziemi, a do budowy wykorzystano 219 cementowych płyt.

W 1925 roku za przejazd autostradą pobierano opłatę w wysokości 9 lirów za motocykl, 17 lirów za pojazd o mocy od 20 do 26 koni mechanicznych oraz od 40 do 60 lirów za autobus, w zależności od jego długości. Za przejazd w obie strony obowiązywała 20-procentowa zniżka.